Schaken deed hij eigenlijk alleen liefhebberij. Toch was iedereen er over eens dat hij zonder veel oefening rond 1912, amper 20 jaar oud, tot de beste spelers van Nederland behoorde en werd hem een gouden toekomst voorspeld.
Zover kwam het niet. Na 1913 schaakte hij nog incidenteel en bleek niet alleen geniaal in het schaakspel maar ook in muziek, wiskunde en eigenlijk alles waarin hij zich verdiepte.
In 1917 vroeg de toenmalige wereldkampioen Lasker hem onderzoek te doen naar een door hem ontwikkeld spel en na een studie van amper een half jaar was de leerling hierin onverslaanbaar voor de meester.
Intussen was Baudet aangesteld als Hoogleraar aan de Universiteit van Delft totdat hij kort voor de kerstdagen in 1921 werd getroffen door een longontsteking.
Zijn helaas zwakke gestel was niet in staat om hiertegen voldoende weerstand te bieden en drie dagen later overleed hij, zijn vrienden, de wetenschap en de schaakwereld in diepe rouw achterlatend.
Baudet was hiermee de eerste van een aantal zeer talentvolle schakers die veel te vroeg overleden. Weenink, Noteboom en Van Hoorn kregen allen een
herdenkingsboek.
Van Baudet zijn weinig partijen gepubliceerd en is in de schaakwereld voornamelijk bekend als de vertrouwenspersoon van Lasker aan het begin van de jaren twintig. Peter de Jong (1961) woont in De Meern en werkt als financieel adviseur en interim Professional. Hij is Internationaal Meester correspondentieschaak. Hij heeft een bijzondere interesse voor de geschiedenis van het moderne schaakspel met name in Nederland.
Peter de Jong (1961) woont in De Meern en werkt als financieel adviseur en interim Professional. Hij is Internationaal Meester correspondentieschaak. Hij heeft een bijzondere interesse voor de geschiedenis van het moderne schaakspel met name in Nederland.
Hij schreef onder andere het hoofdstuk “Laskers Beziehung zu den Niederlanden” in de biografie “Emanuel Lasker – Denker, Weltenbürger, Schachweltmeister“ uit 2009 en in 2016 een biografie over Max Euwe en de Nederlandse schaakhistorie van 1850 tot 1950 in drie delen onder de titel “Max Euwe – Verhalen en Partijen”.
