Het tweede werkboek van de nieuwe uitbreiding: vooruitdenken. Boris Friesen is opnieuw de co-auteur.
In het werkboek vooruitdenken staan geheugensteunen en opgaven. De type opgaven zijn anders en gevarieeerder dan in de andere werkboeken. De thema's uit Stap 3 komen wel alle terug.
Excerpt
Het werkboek is goed in te zetten na Stap 3 plus of voor Stap 4-leerlingen die de extra- en plusboeken overslaan. Het is ook mogelijk het werkboek al wat eerder in te zetten als vooruitdenken 2 met succes is doorlopen. Wel van belang is dat de thema's in het basisdeel aan de orde geweest zijn.
De tweede druk is een 4 talen versie en dat betekent meer opgaven en geen geheugensteunen (die zijn te downloaden: Stap 3 vooruitdenken). Meer dan de helft van de opgaven is t.o.v. de eerste druk aangepast of vervangen. De groep voor wie het boek nuttig is, is heel breed. De eerste doelgroep zijn degenen die alle werkboeken van Stap 1 tot en met Stap 3 plus hebben doorgewerkt. Daarnaast alle schakers uit de hogere stappen die te snel door de lagere stappen zijn gegaan (te langzaam of helemaal niet vooruitgaan is een te vaak voorkomend euvel).
Het belang van dergelijke werkboeken wordt alleen maar groter. Vooruitdenken is in de partij een essentiële vaardigheid vanaf het moment dat de openingstheorie theorie stopt en er gedacht moet worden. Foutloos vooruitdenken heb je de rest van de partij nodig en ietsje langer nog: tot je helemaal met schaken stopt. Oefenen loont dan ook. Opmerkelijk is dat het kunnen vooruitdenken bij veel spelers duidelijk stagneert. Waarom? Deze vaardigheid wordt bij het werken met de computer veel minder geoefend. Na een zet komt de tegenzet en de stelling in het hoofd bewaren hoeft dan niet. Stellingen in het werkgeheugen kunnen vasthouden is nodig om beter te gaan schaken. Naast de opgaven met zetten onder het diagram zijn de blindoefeningen in dit werkboek nog meer geschikt om dat te oefenen.
De type opgaven zijn gevarieeerder dan in de andere werkboeken. De thema's uit Stap 3 komen wel deels terug. Dat geeft een indicatie welke informatie uit het langetermijngeheugen moet worden gehaald en daardoor is een groter deel van het werkgeheugen vrij om vooruit te denken.
